Home Blog Pagina 29

Familiewapen Goldman

10
> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN OF OM EERDERE REACTIES TE LEZEN <

Goldman

Gekwartileerd: I en IV op blauw vier gouden staven, balksgewijs geplaatst; II en III op goud een borstbeeld van een man van natuurlijke kleur. Het schild gedekt door een kroon van vijf parels. Schildhouders: twee aanziende leeuwen van natuurlijke kleur. Het geheel geplaatst op een gouden arabesk.

Bron: Nederland’s Adelsboek 1993.

De Indische familie Goldman stamt af van Johan Christiaan Goldman (R.N.L.) (1765-1840), die bij Koninklijk Besluit van 19 nov. 1838, nr. 84 met het predicaat jonkheer in de Nederlandse adel werd verheven.

Door: Roel de Neve

> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN OF OM EERDERE REACTIES TE LEZEN <

Familiewapen Von Wolzogen

1
> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN OF OM EERDERE REACTIES TE LEZEN <

Von Wolzogen

Gekwartileerd: I en IV op blauw een gouden schuinbalk beladen met een in de richting van de balk rood rennend paard; II en III op goud een zwarte gekroonde adelaar. Twee helmen, rechts half-aanziend en gekroond van drie bladeren en twee parels, links half-aanziend, gedekt door een rode toernooimuts met een met hermelijn bezaaide zilveren rand. Helmtekens: rechts het paard van het schild uitkomend; links een zwarte, afgewende jacht- of waldhoorn, goud beslagen en gemond, aan een zwart-goud gedeeld, in een lus gedraaid koord. Dekkleden: rechts rood, gevoerd van goud (rechts) en blauw, gevoerd van goud (links); links zwart, gevoerd van goud.

Bron: Genealogisches Handbuch des Adels. Adelslexikon Band XVI (Limburg a.d. Lahn 2005); Genealogisches Handbuch des Adels. Freiherrliche Häuser B Band III (Limburg a.d. Lahn 1963).

De Indische tak stamt af van Karl Freiherr von Wolzogen und Neuhaus (1764-1808), kolonel en hoofd der militie in het gouvernement Java’s Noordoostkust (hoofdplaats Semarang) 1807-1808, generaal-inspecteur van het boswezen op Java 1808-†. Zie voor een genealogie van zijn nakomelingen: De Nederlandsche Leeuw 2011, pag. 138-141.

Door: Roel de Neve

> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN OF OM EERDERE REACTIES TE LEZEN <

Familiewapen Von Faber

1
> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN OF OM EERDERE REACTIES TE LEZEN <

Von Faber

Gedeeld: I op zilver een paalsgewijs geplaatste rechterarm van natuurlijke kleur, komende uit een zwarte opgestroopte mouw, in de hand houdende een schuinlinks geplaatste zwarte hamer; II op blauw drie paalsgewijs geplaatste gouden sterren, het schild voorzien van een gouden omboordsel. De helm gekroond van drie bladeren en twee parels. Helmteken: de arm van het schild. Dekkleden: zwart, gevoerd van goud.

Bron: Gothaisches Genealogisches Taschenbuch der adeligen Häuser. Alter Adel und Briefadel 18 (1925).

NB In de beschrijving van het wapen aldaar is sprake van een ‘weissem Hemdaufschlag’ (in bovenstaande afbeelding zwart) en een ‘schwarzen hammer an hölzernem Stiele’ (in bovenstaande afbeelding geheel zwart).

Bovenstaande afbeelding van het familiewapen is afkomstig van de website van Ruud von Faber (http://www.vonfaber.nl).

Zie voor lakafdrukken van dit wapen de heraldische databank van het Centraal Bureau voor Genealogie.

De Indische tak stamt af van Ernst Ludwig Wilhelm (Ernst Wilhelm Ludwig) von Faber (1798-1859), Oost-Indisch ambtenaar, laatstelijk administrateur van de tinmijnen op Banka 1843-†. Zie voor hem en zijn nakomelingen: E.B.G. Lokerse, Von Faber (Rijswijk 1988). Zie ook: De Indische Navorscher 2008, pag. 109.

Door: Roel de Neve

> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN OF OM EERDERE REACTIES TE LEZEN <

Familiewapen Lapré

1
> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN OF OM EERDERE REACTIES TE LEZEN <

Lapré

Op groen een gouden lelie met als middenblad een breedarmig Latijns kruis, vergezeld van drie schuin vliegende zilveren vogels. Helmteken: een gouden posthoorn, rood beslagen, geopend en gemond. Dekkleden: groen, gevoerd van zilver.

De eerste wapenvoerder was Jan Lapré (1829-1873), chef van het postkantoor te Banjoemas 1864-1873. Hij was een kleinzoon van Pieter Lepré (1730-1768), stamvader van de Indische Lapré’s.

Het wapen Lapré werd op 2 juni 2005 onder nummer 943 ingeschreven in het register van familiewapens van het Centraal Bureau voor Genealogie.

Zie voor publicaties over deze familie: De Indische Navorscher 1989, 55-59; De Indische Navorscher 1992, 26-40, 165-169; De Indische Navorscher 2010, 40-51. Zie voor het familiewapen: Nederlandse Genealogieën 1989, 14 en 34-35 (noot 1).

Door: Roel de Neve

> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN OF OM EERDERE REACTIES TE LEZEN <

Familiewapen Kruseman

0
> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN OF OM EERDERE REACTIES TE LEZEN <

Kruseman

Op groen een gebogen, geharnaste arm, komende uit de linkerschildrand, met in de hand van natuurlijke kleur een schuinlinks geplaatst zilveren kromzwaard met gouden gevest, in de schildhoeken vergezeld van een zilveren kruisje. Helm: half aanziend. Helmteken: de arm met het zwaard uitkomend. Dekkleden: groen, gevoerd van zilver.

Bron: heraldische databank van het Centraal Bureau voor Genealogie; Nederland’s Patriciaat 1954.

Zie voor een genealogie van deze familie Nederland’s Patriciaat 1954, pag. 229-276.

Door: Roel de Neve

> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN OF OM EERDERE REACTIES TE LEZEN <

Vrouwelijke Indische In’tvelds (II)

3

In een reeks artikelen zal nader worden ingegaan op de vrouwelijke leden van de Indische familie In’tveld, hun echtgenoten en – met name – hun kinderen.

In de genealogie van Theunis In’tveld (zie: E.M.V. Wethmar-Haverkorn van Rijsewijk en A.P. Intveld, ‘Stamreeks en genealogie van Theunis In’tveld, stamvader van de Indische familie In’tveld’, De Indische Navorscher 2004, pag. 97-121) kwamen de kinderen van vrouwelijke Intvelds uiteraard niet aan bod. Zij dragen immers de familienaam van hun echtgenoot. Toch is dit jammer, want deze kinderen maakten vaak deel uit van de grotere Intveld-‘clan’ en zijn daarom evenzeer een onderdeel van de geschiedenis van deze familie. Ook kwam het meer dan eens voor dat deze kinderen (of hun kinderen) binnen het familienetwerk trouwden.

In deze tweede bijdrage wordt het gezin behandeld van Maria Magdalena In’tveld, de derde dochter van de eerste Indische generatie, en haar eerste echtgenoot John Hart Carter.

Het gezin van Maria Magdalena In’tveld en John Hart Cartera (.pdf)

Door: Adriaan P. Intveld

De Indische roots van actrice Ellen Vogel

1
Ellen Vogel (links) als Ina d’Herbourg-Dercksz in de tv-serie ‘Van oude menschen, de dingen, die voorbij gaan...,’ gebaseerd op de gelijknamige roman van Louis Couperus (foto: www.anp-archief.nl).
> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN <
Ellen Vogel (links) als Ina d’Herbourg-Dercksz in de tv-serie ‘Van oude menschen, de dingen, die voorbij gaan...,’ gebaseerd op de gelijknamige roman van Louis Couperus (foto: www.anp-archief.nl).
Ellen Vogel (links) als Ina d’Herbourg-Dercksz in de tv-serie ‘Van oude menschen, de dingen, die voorbij gaan…,’ gebaseerd op de gelijknamige roman van Louis Couperus (foto: www.anp-archief.nl).

Een koningin is overleden, een koningin van het Nederlandse toneel wel te verstaan. Op woensdag 5 augustus j.l. eindigde het leven van actrice Ellen Vogel. Zij werd 93 jaar oud. Bij jonge mensen vermoedelijk weinig bekend, maar onder babyboomers des te meer. Ellen Marie Elize Anthing Vogel werd op 26 januari 1922 in Den Haag geboren. Haar ouders waren voordrachtskunstenaar Albert (voluit Louis Albert Anthing) Vogel en voordrachtskunstenares Ellen Buwalda (artiestennaam Ellen Vareno). Haar vader kreeg bij Koninklijk Besluit van 18 febr. 1933 toestemming zijn geslachtsnaam te veranderen van Vogel in Anthing Vogel. Haar moeder werd in Semarang geboren. Via haar was Ellen Vogel dus met Nederlandsch-Indië verbonden.

Ellen Vogel was zowel aan vaders-, als moederszijde, zoals dat heet, van goeden huize. De Vogels waren een echte officiersfamilie. Ellens vader, grootvader, overgrootvader, de vier broers van haar vader en de broer van haar grootvader kozen allen voor het leger. Ellens vader hield het militaire bestaan echter al vrij snel voor gezien. In 1906 werd de jonge eerste luitenant full time artiest.

Ellens moeder behoorde tot de bekende Hilversumse familie Buwalda. De Buwalda’s kwamen oorspronkelijk uit Friesland. Hun meest prominente vertegenwoordigers in het Hilversumse waren Reindert Buwalda (Pingjum 1785-Hilversum 1855) en diens zoon Ane Reindert Buwalda (Harlingen 1813-Hilversum 1891). Zij waren respectievelijk de grootvader en vader van Pieter Buwalda, de vader van Ellen Vogel.

De naam Buwalda was in Hilversum verbonden met het logement Hof van Holland, waarvan de familie eigenaar was, en de diligencediensten die door de firma Buwalda & Co. werden geëxploiteerd. De gele diligencewagens van Buwalda reden met het Hof van Holland als thuisbasis op Amsterdam (sinds 1837) en Utrecht (sinds 1847). Later ook op Loosdrecht, ’s‑Graveland, Laren en Vreeland. Met de komst van de spoorwegen, was het echter met de diligence gedaan. Buwalda doekte zijn firma in 1876 op.

Pieter Buwalda ging op zestienjarige leeftijd naar Nederlandsch-Indië, waar hij actief werd in de houthandel. Enige tijd na zijn aankomst op Java werd hij administrateur van de houtaankap-onderneming Seprèh. Deze onderneming lag in het regentschap Grobogan (residentie Semarang) op midden-Java. Eigenaar was G.H.C. van Zijll de Jong, een oom van zijn toekomstige echtgenote. Later werd hij eigen baas en handelde in hout onder de firma P. Buwalda & Co, gevestigd te Semarang. Per 1 januari 1894 werden de ongeveer 20 door P. Buwalda & Co. geëxploiteerde gouvernements djatibossen op Java tegen balanswaarde plus 300.000 gulden overgenomen door de Javasche Bosch-Exploitatie Maatschappij voorheen P. Buwalda Co. Deze in juni 1894 opgerichte naamloze vennootschap stond onder leiding van A.G. van Lennep en H.A.W. van den Wall Bake en had haar hoofdzetel in Amsterdam. Pieter Buwalda nam met 350.000 gulden deel in het maatschappelijke kapitaal. Daarnaast verplichtte hij zich nog minimaal drie jaar leiding te geven aan de zaken in Nederlandsch-Indië en ‘nimmer bij andere bosch-exploitatiën geïnteresseerd te zijn, noch voor eigen rekening, noch voor die van derden’ (Bataviaasch Nieuwsblad van 11 aug. 1894).

Behalve in de houthandel was Pieter Buwalda ook actief als in de cultures. Zo was hij eigenaar van de koffie- en kapokonderneming Mento-Toelakan in het regentschap Soekoardjo (residentie Soerakarta) en eigenaar-administrateur van de indigo- en tabakonderneming Bendoengan-Ngreden in het regentschap Klaten (Residentie Soerakarta) en commissaris bij enkele op Java gevestigde cultuurmaatschappijen (zie hiervoor de regeringsalmanakken van Nederlandsch-Indië). In latere jaren handelde hij ook weer onder de naam P. Buwalda & Co., een handelsfirma gevestigd te ’s‑Gravenhage. In de adresboeken van Nederlandsch-Indië voor 1905-1908 werd hij vermeld als chef van die firma, wonende te Semarang. Hij schijnt daarvan overigens de enige vennoot te zijn geweest, althans dat was hij toen hij in 1909 directeur werd van de dat jaar opgerichte Javasche Gas-Maatschappij (Het Nieuws van den Dag voor Nederlandsch-Indië van 5 mei 1909). Hij keerde vermoedelijk omstreeks 1912-1913 definitief naar Nederland terug, waar hij zich vestigde op het in Ugchelen (gemeente Apeldoorn) gelegen landgoed Eljozamy, genoemd naar zijn dochters Ellen, Jo, Elza, Emmy.

Ellen Vogel was niet alleen aan het toneel verbonden, maar speelde ook in diverse films en tv-series. Haar actieve periode als actrice duurde maar liefst 68 jaar (1945-2013). Haar voorlaatste rol was die van de oude Juliana in de tv-series ‘Bernhard, schavuit van Oranje’ (2009) en ‘Beatrix, Oranje onder vuur’ (2012). Haar enige ‘Indische’ rol speelde zij in de tv-serie ‘Van oude menschen, de dingen, die voorbij gaan…’ (1975-1976). Deze serie was gebaseerd op de gelijknamige roman van Louis Couperus over een Haagse familie met een Indisch verleden.

Wie meer wil weten over Ellen Vogels Indische afkomst:

De Indische afstamming van Ellen Vogel (.pdf)

Door: Roel de Neve

> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN <

Indië Herdenking 2015

3
> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN <

Wie zich verdiept in zijn of haar Indische familiegeschiedenis en stamboom, zal niet om de Japanse bezetting van Nederlands-Indië heen kunnen. Iedereen heeft wel een familielid (gehad) dat gedurende de bezetting in een burgerkamp heeft gezeten of krijgsgevangene is geweest.

Het is een zwarte bladzijde in de Nederlands-Indische geschiedenis, met onuitwisbare – en vaak ook onzichtbare – inkt vastgelegd in het collectieve geheugen van de Indische gemeenschap. De herinnering aan de Japanse bezetting is omhult door zwijgzaamheid, wat voor onderzoek naar de familiegeschiedenis niet altijd even bevorderlijk is.

Indie Herdenking 2015 [1] Anne Karthaus

Inmiddels zijn via diverse websites (denk aan: gahetna.nl en pow.s-o-o.nl) internerings- en registratiekaarten vrijgegeven ter raadpleging. Hierdoor zijn er weer wat meer stappen te maken in het Indisch familieonderzoek.

Dit jaar is het zeventig jaar geleden dat er een einde kwam aan de Japanse bezetting van Nederlands-Indië. Helaas was er geen sprake van een echte ‘bevrijding’ en zijn tijdens de bersiap vele slachtoffers gevallen. Slachtoffers die eveneens herdacht worden tijdens de jaarlijkse Indië Herdenking op 15 augustus.

Indie Herdenking 2015 [2] Anne Karthaus

Samen met Anne Karthaus was ik (Liselore Rugebregt) – voor het eerst – aanwezig tijdens dit ‘jubileumjaar’. Direct viel ons de massale opkomt op. Mensen stonden nog rijen dik achter de vakken met zitplaatsen.

Aanwezig waren ook koning Willem-Alexander en premier Rutte. Maar voor ons werd de ‘show’ gestolen door Eric Schneider en zijn zoon Beau Schneider, waarvan de volgende woorden, gesierd door het Indische accent van Eric Schneider, bijzonder grote indruk op ons maakten:

Misschien wordt gedenken nog weleens een dagtaak. We zijn geschiedenis geworden. Als we er niet meer aan denken, is het weg.

Stilte overheerst tijdens het luiden van de klok, de toespraken, de muzikale intermezzo’s en de kransleggingen. Een stilte die alleen werd onderbroken door het geluid van rondcirkelende meeuwen, met als afsluiting het overvliegen van de PBY-5A Catalina.

Tijdens de herdenking mijmer ik verder over de Japanse bezetting. Het zijn kostbare herinneringen aan deze periode die niet verloren mogen gaan. Herinneringen die ons herinneren aan het voorrecht om in vrijheid te kunnen leven zonder de angst die zovelen toen hebben ervaren.

Indie Herdenking 2015 [3] Anne Karthaus

Kijk voor meer foto’s op onze Facebookpagina in het album: Indië Herdenking 2015.

Tekst: Liselore Rugebregt   Foto’s: Anne Karthaus

> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN <

Recent Nieuws