Home Blog Pagina 30

Databank registratiekaarten marinekrijgsgevangenen in Azië online

2
Registratiekaart van de commandant van het Korps Mariniers in Nederlands-Indië Luitenant-kolonel Willem Roelofsen [via www.gahtena.nl]

Bron: Museum Bronbeek

> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN <

Gisteren presenteerde de Stichting Oorlogsgetroffenen in de Oost (S.O.O.) in het Marinemuseum te Den Helder de website http://pow.s-o-o.nl met 1803 vertaalde registratiekaarten van marinemannen en andere zeevarenden, die de Japanse bezetting van Nederlands-Indië van 1942 tot 1945 in Japanse krijgsgevangenschap doorbrachten.

Veel oud-krijgsgevangenen wilden er na het einde van de Tweede Wereldoorlog niet over praten of vonden geen luisterend oor. De vertalingen geven de nabestaanden de mogelijkheid uit deze nieuwe bron meer inzicht te krijgen in die verschrikkelijke periode in het leven van hun dierbaren.

De in totaal circa 4000 ‘marinekaarten’ zijn in 2011 overgedragen aan het Nationaal Archief en bevatten naast de registratiekaarten van personeel van de Koninklijke Marine ook die van het (gemilitariseerde) personeel van de Koopvaardij, de Gouvernementsmarine, de Koninklijke Paketvaart Maatschappij (K.P.M.) en diverse andere rederijen.

Registratiekaart van de commandant van het Korps Mariniers in Nederlands-Indië Luitenant-kolonel Willem Roelofsen [via www.gahtena.nl]
Registratiekaart van de commandant van het Korps Mariniers in Nederlands-Indië
Luitenant-kolonel Willem Roelofsen [via www.gahtena.nl]

De Stichting Oorlogsgetroffenen in de Oost heeft nu 1803 kaarten van het Japans naar het Engels vertaald en stelt de vertalingen via http://pow.s-o-o.nl beschikbaar voor de nabestaanden.

In tegenstelling tot de algemene verwachting werden niet alle Japanse documenten aan het einde van de oorlog vernietigd. Door de Japanse taal zijn deze documenten niet zonder meer toegankelijk. De kaarten bieden een schat aan informatie met betrekking tot een van de meest trieste periodes van de Japanse bezetting. Door belangrijke financiële ondersteuning van de Toyota Foundation is met behulp van Japanse specialisten van S.O.O. en POW Research Network Japan de barrière nu verdwenen en kunnen nabestaanden en onderzoekers kennis nemen van deze belangrijke bron.

Het Japanse militaire bestuur heeft van alle krijgsgevangenen registratiekaarten bijgehouden. Het Japanse Informatiebureau voor krijgsgevangenen werd opgericht in 1941 als onderdeel van het Ministerie van het Leger. Na de Japanse capitulatie van augustus 1945 werd het bureau voortgezet als het ‘1st & 2nd Repatriation Bureau’ en uiteindelijk verplaatst naar het Japanse Ministerie van Welzijn. De kaarten, die tot 1955 werden bijgewerkt, werden op 1 maart 1955 officieel overgedragen aan de Nederlandse overheid. In totaal zijn 47.818 kaarten beschikbaar gesteld.

ICRC Archives (Genève) 1. V-P-hist-03185-26a [Japanse POW information bureau, na capitulatie augustus 1945 (Editing POW Cards to exchange POW information with the Allied states, possibly 1952-54)] photolibrary@icrc.org
ICRC Archives (Genève) 1. V-P-hist-03185-26a [Japanse POW information bureau, na capitulatie augustus 1945 (Editing POW Cards to exchange POW information with the Allied states, possibly 1952-54)] photolibrary@icrc.org

De Stichting Oorlogsgetroffenen in de Oost werd in 2012 opgericht en is een non-profit ANBI organisatie, die zich tot doel stelt Japans archief materiaal beschikbaar te stellen voor slachtoffers van de Japanse bezetting in Nederland. S.O.O. ondersteunt Japans-Indische nakomelingen met hun zoektocht naar hun biologische vader. De stichting beijvert zich tevens voor intensievere samenwerking op het gebied van onderzoek met betrekking tot de Tweede Wereldoorlog op academisch/wetenschappelijk niveau tussen Nederland en Japan.

> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN <

Geleerde lessen

0
Tana Toraja © Liselore Rugebregt
> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN <

Ik denk dat iedereen hier wel mee te maken heeft (gehad) wanneer hij/zij in het buitenland is voor (genealogisch) onderzoek. Of het nu gaat om archiefonderzoek of veldonderzoek; het niet of beperkt kunnen spreken van een taal kan voor behoorlijk wat vertraging zorgen én een goede voorbereiding is onontbeerlijk.

December 2014 zat ik volkomen onvoorbereid (én onverwacht) in het vliegtuig naar Indonesië met enkele woordjes Bahasa Indonesia in mijn vocabulaire (na een maandje halfslachtig een zelfcursus te hebben gevolgd). Ik wist niet waar ik aan begon. Een vakantie of alvast een begin maken met het onderzoek naar mijn familiegeschiedenis via de lijn van mijn opa?

Tana Toraja © Liselore Rugebregt
Tana Toraja © Liselore Rugebregt

Ach, jullie kunnen het natuurlijk al raden. Van dat onderzoek kwam niets terecht. In een onmenselijk tempo reisde ik met een goede vriendin van de ene kant naar de andere kant van Java, moest en zou ik naar Tana Toraja – waar de roots van mijn oma liggen – en bleef er nog een weekje over om bij te komen op Bali.

Ergens in Tana Toraja is er nog wel een poging gewaagd om op zoek te gaan naar oude familiegraven, om bij thuiskomst erachter te komen dat de moeder van oma in Makasser begraven is. Nou ja, dat gebeurt! En was deze reis naar mijn ‘roots’ dan helemaal niet nuttig geweest? Nou nee.

Ook al ben ik er niet aan toegekomen om archieven in te duiken, geboortehuizen en -gronden te vinden, graven op de foto te zetten en wat nog meer, het heeft mij alleen maar nieuwsgieriger gemaakt. Wanneer ik weer naar Indonesië ga, dan zal dit niet alleen in het teken van vakantie staan, maar ook genealogie.

Tana Toraja © Liselore Rugebregt
Tana Toraja © Liselore Rugebregt

Overigens zal ik mij voor de volgende keer wel braaf aan de 7 pijlers, zoals opgesteld door het CBG, houden:

  1. Bereid je genealogisch onderzoek goed voor.
  2. Ga kritisch om met je bronnen van informatie.
  3. Verantwoord de bron van je informatie.
  4. Bouw een solide bewijsvoering op.
  5. Respecteer privacy en persoonlijke levenssfeer.
  6. Respecteer het auteursrecht.
  7. Deel het resultaat van je genealogisch onderzoek.

Wordt vervolgd

Door: Liselore Rugebregt

> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN <

Familiewapen Von Bornemann

0
> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN OF OM EERDERE REACTIES TE LEZEN <

Von Bornemann

Op blauw een spuitende gouden fontein, bestaande uit twee niveau’s, aan weerszijden vergezeld van negen, gelijkmatig over het schild verdeelde gouden sterren. De helm gedekt door een kroon van drie bladeren en twee parels. Helmteken: een goud en blauw doorsneden uitkomende wildeman, gekroond als de helm, met tussen de schouder en elleboog afgesneden armen. Dekkleden: blauw, gevoerd van goud.

Dit wapen werd in 1811 bij zijn verheffing in de Deense adelstand (met het predicaat von) verleend aan Cosmus von Bornemann, heer van Bjergbyegaard, majoor in Deense dienst. Hij was de vader van Cormus von Bornemann (1809-1880), stamvader van de Indische tak.

Een genealogie van de Indische tak werd op deze website in de subrubriek Genealogie gepubliceerd.

Door: Roel de Neve

> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN OF OM EERDERE REACTIES TE LEZEN <

Familiewapen Van der Hucht

0
> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN OF OM EERDERE REACTIES TE LEZEN <

Van der Hucht

Op goud een rechts op het schild geplaatste groene boom, vergezeld links van een rode leeuw, alles op groene grond. Helmteken: een uitkomende rode leeuw. Dekkleden: rood, gevoerd van goud.

Bron: heraldische databank van het Centraal Bureau voor Genealogie; Nederland’s Patriciaat 1975.

Zie voor een genealogie van deze familie: Nederland’s Patriciaat 1975, pag. 146-173. De Indische tak van deze familie (uitgestorven in 1966) stamde af van Willem Carel Albertus van der Hucht (R.M.W.O. 4) (1818-1862). De stamvader was een volle neef van Jan Pieter van der Hucht (1797-1846), lid van de fa. Kerkhoven & Co., mede-eigenaar van de thee-onderneming Parakan Salak (Soekaboemi, Preanger Regentschappen). Zie voor hem en zijn familie: Jaarboek van het Centraal Bureau voor Genealogie, 1988, pag. 153-212; Hella S. Haasse, Heren van de Thee (Amsterdam 1992).

Door: Roel de Neve

> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN OF OM EERDERE REACTIES TE LEZEN <

Familiewapen Von Grumbkow

3
> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN OF OM EERDERE REACTIES TE LEZEN <

Von GrumbkowOp zilver een paalsgewijs geplaatste gouden pijl met zilveren punt en veren. De helm gekroond van drie bladeren en twee parels en overtopt door een gouden, naar beneden kijkende gezichtswassenaar, boven en aan weerszijden vergezeld van een gouden ster. Dekkleden: blauw gevoerd van zilver.

Bronnen: Richard von Grumbkow, Genealogie derer von Grumbkow (Dresden 1884); Genealogisches Handbuch des Adels. Adelslexikon. Band IV (Limburg a.d. Lahn 1978); Genealogisches Handbuch des Adels. Adelige Häuser A Band VIII (Limburg a.d. Lahn 1966); Domstiftsarchiv Brandenburg te Havel (Brandenburg, Duitsland) (wapenafbeelding).

Er is ook een wapenafbeelding bekend waarin de helm niet gekroond is, maar getopt door een zilveren, naar beneden kijkende gezichtswassenaar, boven en aan weerszijden vergezeld van een gouden ster, die met een punt de wassenaar raakt. Zie: Alfred Freiherr von Krane, Wappen- und Handbuch des in Schlesien (einschliesslich der Oberlausitz) landgesessenen Adels (Görlitz 1901-1904). Met wapentekeningen van Ad[olf] M[atthias] Hildebrandt.

De Indische tak stamt af van Heinrich Julius von Grumbkow (1840-1902), adjudant-onderoffier O.I.L., die te Bandoeng op 3 april 1889 trouwde met de Javaanse vrouw Soerie. Hij kreeg met haar tien kinderen (vijf zoons, vijf dochters), van wie vier voor het huwelijk erkend en door het huwelijk gewettigd. Zie: De Indische Navorscher 2008, pag. 110; De Indische Navorscher 2009, pag. 136 (noot 15). De genealogie van de Indische tak wacht nog op publicatie.

Door: Roel de Neve

> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN OF OM EERDERE REACTIES TE LEZEN <

Kleine Indische genealogieën (III)

0
> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN OF OM EERDERE REACTIES TE LEZEN <

Onder deze kop ditmaal aandacht voor een familie met de opvallende geslachtsnaam Toussaint Zannet. De herkomst van deze familie is niet geheel duidelijk, wat hem voornamelijk zit in de onduidelijkheid over de relatie tussen generatie I en II (zie de genealogie).

Genealogie van de familie Toussaint Zannet in Nederlandsch-Indië (.pdf)

Door: Roel de Neve

> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN OF OM EERDERE REACTIES TE LEZEN <

Familiewapen Holmberg de Beckfelt

2
> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN OF OM EERDERE REACTIES TE LEZEN <

Holmberg de Beckfelt

Een golvende zilveren dwarsbalk, boven op rood vergezeld van drie zwarte kraaien, beneden op blauw vergezeld van twee gouden bergen. Wrong: rood, zilver, blauw, zilver enz. Helmteken: een bloeiende oranjetak met bladeren en drie vruchten, alles van natuurlijke kleur, tussen een zilveren vlucht. Schildhouders: rechts een omziende leeuw van natuurlijke kleur; links een omziende zwarte adelaar, de vlucht tegen het lichaan gehouden, bruin gebekt en gepoot. Wapenspreuk: Fidéle à mon devoir in zwarte letters op een wit lint

Bron: heraldische databank van het Centraal Bureau voor Genealogie; Nederland’s Adelsboek 1995.

Zie voor een genealogie van deze familie: Nederland’s Adelsboek 1995, pag. 369-375. Deze in 1969 uitgestorven familie stamde af van jhr. Otto Carel Holmberg de Beckfelt (1794-1857), Oost-Indisch ambtenaar en laatstelijk resident van Pekalongan 1826-1828 en de Preanger Regentschappen 1828-1842. Otto Carel Holmberg de Beckfelt werd bij Koninklijk Besluit van 31 dec. 1838, nummer 74 met het predicaat jonkheer ingelijfd in de Nederlandse adel. Zijn vader Niclas Kyronius (Holmberg de Beckfelt) (1742-1818) werd door koning Gustaaf III van Zweden bij diploma van 2 juni 1789 onder de naam Holmberg de Beckfelt in de Zweedse adelstand verheven.

Door: Roel de Neve

> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN OF OM EERDERE REACTIES TE LEZEN <

Indo-Portugese families (I)

7
> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN OF OM EERDERE REACTIES TE LEZEN <

Eerder werd onder de kop ‘Familieregering’ in de rubriek ‘Uit de Indische kranten’ aandacht besteed aan een familienetwerk, waarin Francisco José Pereira (Macao 1786-Bandjermasin 1843) centraal stond. Onder zijn Indische nakomelingen treffen we ook de afstammelingen van John Thomas de Aquino (overl. 1871). De familienaam De Aquino wijst net als Pereira op Portugese roots. In Portugal werd op 22 december 1888 voor José de Aquino Guimarães de titel Barão (Baron) de Aquino gecreëerd. Voor zover mij bekend was hij overigens de eerste, tevens enige Baron de Aquino.

John Thomas de Aquino, bovengenoemd, is vermoedelijk op Java geboren omstreeks 1830-1835. Zijn vermoedelijke vader was Felix Anton de Aquino, die geboren was te Macao. John Thomas de Acquino werd sinds het midden van de jaren 1850 vermeld als inwoner van de residentie Zuider- en Oosterafdeling van Borneo.

In Nederlandsch-Indië leefden verscheidene families met Portugese roots. Naast Pereira en De Aquino moeten we denken aan families als Barros, Bish, Botellho, da Costa, da Graça, Maitimo, Mendes da Costa, Monteiro, Quartero, Rodrigus (van Rodrigues), de Silva, de Sousa, de Souza. Zij zijn vermoedelijk, net als de meeste Indische families, pas in de negentiende eeuw in Nederlandsch-Indië aangekomen. De indruk bestaat dat tenminste een deel van deze families zich in Nederlandsch-Indië niet wijd vertakt heeft.

Genealogie van de familie De Aquino/D’Aquino in Nederlandsch-Indië (.pdf)

Door: Roel de Neve

> KLIK OP DE TITEL VAN DIT ARTIKEL OM EEN REACTIE ACHTER TE LATEN OF OM EERDERE REACTIES TE LEZEN <

Recent Nieuws