Home Blog Pagina 2

Indonesië tentoonstelling nu compleet

0
Briefjes van bezoekers in de reflectieruimte van de tentoonstelling

De grote Indonesië tentoonstelling in de Nieuwe Kerk in Amsterdam is sinds afgelopen dinsdag 12 december helemaal compleet met nu alle moderne kunstwerken uit Indonesië. Die zaten tijdens de eerdere opening nog in containers onderweg van Indonesië naar Nederland. De tentoonstelling is het bezoeken meer dan waard, schrijft onze secretaris deze week in de Optimist.

Wellicht een mooi uitstapje voor een regenachtige eindejaarsdag?

Hier alvast een paar foto’s van zojuist aangekomen kunstwerken.

CBG + IGV VriendenVrijdag

0

Vrijdag 15 december is de derde vrijdag van de maand en dus CBG + IGV VriendenVrijdag.  De hele dag zijn experts van IGV en/of CBG aanwezig voor je te helpen bij je onderzoek. Daarnaast is het gewoon leuk om gelijkgestemden te ontmoeten.

Meld je hier aan: https://cbg.nl/actueel/vriendenvrijdag/

Om aan te melden moet je CBG Vriend zijn of IGV lid (of beide!) – als introducé(e) mag je ook 1x meekomen.

10:00 tot 16:00 zijn de deuren open.

Het adres is: Prins Willem-Alexanderhof 22 2595 BE Den Haag
Vlakbij het Centraal Station, bij het Nationaal Archief naar binnen, en dan helemaal rechts, naar de open deur.

Over de vondst van een roman over een Indisch persbureau

0

Door Alide Wormser en Gerard Termorshuizen

Het komt wel eens voor. Dat nazaten van een schrijver in diens nalatenschap een manuscript vinden of fragmenten van iets wat een publicatie had moeten worden. Dat hoeft niet meteen te leiden tot een plotselinge bestseller, ook al hoop je daar natuurlijk stiekem wel op, maar interessant kan het niettemin toch zijn. Dit overkwam Alide Wormser toen zij stukje bij beetje het familiearchief overnam van haar vader, waarin zich twee typoscripten bevonden van niet-gepubliceerde romans van haar overgrootvader mr. dr. C.W. Wormser. Wormser, die achtereenvolgens landraadvoorzitter en rechter op Java was en sinds 1921 directeur van een uitgeverij en verschillende Indische kranten, was ook een verwoed schrijver. Tussen al zijn zakelijke bezigheden door wist hij een flink oeuvre aan publicaties op te leveren, variërend van reisverhalen tot detectives en romans. En vele daarvan gerelateerd aan het land waaraan hij zijn hart had verpand, Java.

Wat moet je dan als achterkleindochter met twee van zulke flinke pakketten kopij met daarin de in onduidelijk handschrift geschreven correcties van je voorvader?  Een paar decennia in ieder geval niets anders dan je blijven afvragen waar die romans dan over zouden moeten gaan, je verder verdiepen en onderzoeken wat de relevantie zou kunnen zijn. Het is die relevantie waarop je hoopt, een onverwachte link naar historische gebeurtenissen of personen.

Roemrucht persbureau

Een van de twee concepten droeg de intrigerende titel Alipa, de geschiedenis van een Indisch persbureau. In de zoektocht naar verdere duiding las Alide Wormser ook de biografie die Gerard Termorshuizen samen met Coen van ‘t Veer schreef over Dominique Berretty, Een groots en meeslepend leven en de prominente rol van Wormser en Berretty  in de koloniale pers: de een als ‘Krantenkoning’, de ander als befaamd persmagnaat. Alide Wormser herkende veel van wat deze biografie beschreef in de roman van haar voorvader en kon niet anders dan Alipa onder de aandacht te brengen van Gerard Termorshuizen. Het contact was vervolgens snel gelegd.

Gerard Termorshuizen kwam vrijwel direct tot de conclusie dat het hier ging om een autobiografisch verhaal, een sleutelroman zelfs. Het speelt zich grotendeels af binnen de context van de Indische dagbladpers tijdens de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw. Het verhaal wordt ons opgediend door een alwetende verteller, achter wie Wormser schuilgaat die er zelf – zich bedienend van een alter-ego – een dominante rol in vervult. Met Alipa wordt gedoeld op het roemruchte persbureau Aneta in Batavia en achter zijn hoofdpersonage Alfonso Corona verbergt zich de stichter en leider van Aneta, Dominique Berretty: de man die, geboren in een eenvoudig Indo-Europees milieu, de koloniale kleurbarrière doorbrak en opklom van klerk tot persmagnaat.Zijn megalomane behoefte aan erkenning en bewondering bracht hem onder meer tot de bouw van de gigantische – nog steeds bestaande – ‘Villa Isola’ in de buurt van Bandung. 

Self-made men en bon vivants

Wormser en Berretty kenden elkaar van heel dichtbij. Beiden waren machtige mannen die richting en kleur gaven aan de Indische krantenwereld in de aan de Tweede Wereldoorlog voorafgaande decennia. Hun verhouding was gecompliceerd: beiden self-made men en bon vivants trokken zij elkaar aan, werkten samen en waren vrienden, totdat begin jaren dertig door botsende belangen hun vriendschap verkeerde in regelrechte vijandschap. In de roman vinden we die frontale botsing terug in het hooglopende conflict tussen Van der Hooghewal en Alfonso Corona, hun alter-ego’s.

In de roman volgen we het levensverhaal van Alfonso: zijn opgroeien in een Bataviase kampong als zoon van een oud Atjeh-soldaat en een Javaanse moeder, zijn niet te stuiten ambities die hem via grote stappen in de journalistiek brengen tot de stichting van Alipa, zijn snelle roem en grote rijkdom tot aan zijn verval en fatale ondergang. Dan ook vallen de aan het eind van de roman beschreven gebeurtenissen samen met wat er in de werkelijkheid is gebeurd: nadat Corona tijdens een ontmoeting in Amsterdam vergeefs heeft geprobeerd Van der Hooghewal te doen afzien van zijn voornemen een tweede Indisch persbureau op te richten, nodigt hij zijn opponent uit – een ticket heeft hij al voor hem gekocht! – in het vliegtuig terug naar Batavia verder te praten; Van der Hooghewal weigert en redt daarmee zijn leven. Weinige uren later stort het toestel neer; niemand overleeft. Precies zo kwam Berretty aan zijn eind: bij de crash van de ‘Uiver’ in de Syrische woestijn op 20 december 1934.         

Een roman – nooit gepubliceerd

Wormser schreef zijn roman in 1944 in Nederland, waar hij tijdens de oorlogsjaren aan het Koloniaal Instituut werkte als Hoofd Pers & Propaganda. Daar tijdens een verlof in 1940 verblijvend werd hij verrast door de oorlog: hij kon niet meer terug naar Indië waar hij meer dan dertig jaar had gewerkt. In de volgende oorlogsjaren publiceerde hij een fors aantal op eigen ervaringen gebaseerde boeken over Indië: monografieën maar ook literair werk, waaronder Alipa, de roman van een Indisch persbureau.

Het lijkt erop dat Wormser het boek had bestemd voor een Indisch lezerspubliek en het wilde publiceren bij zijn uitgever in Bandung, wanneer hij daar na de oorlog weer terug was. Het liep anders: kort na de bevrijding werd hij ernstig ziek; hij overleed in 1946.

Na bijna 80 jaar nu toch in druk

Wij, Alide Wormser en Gerard Termorshuizen onderkenden onmiddellijk het belang van de roman. De wetenschap dat deze, hoe subjectief getint dan ook, een door een intimus beschreven portret bevat van een van de belangrijkste persoonlijkheden van zijn tijd, alsook het niet minder boeiende feit dat het boek een intiem inkijkje biedt in de Indische perswereld met zijn intriges, haat en nijd, bracht ons vrijwel onmiddellijk tot het besluit Alipa, de roman van een Indisch persbureau uit te geven.

Maar dat dit bijna vergeten manuscript nu in gedrukte vorm verschijnt is niet alleen een waardevolle toevoeging aan de kennis over het reilen en zeilen van de Indische pers door de ogen van een echte insider, het is ookeen belangrijke aanvulling op het brede oeuvre van mr. dr. C.W. Wormser, een postuum eerbetoon.

————————————————-

Bestellen

Alipa, de roman van een Indisch persbureau van dr. C.W. Wormser, ingeleid door Alide Wormser en Gerard Termorshuizen, is te bestellen bij de uitgever Floris Blankenberg, casperfloris@kpnmail.nl.

De kosten bedragen € 19,90 en de verzendkosten binnen Nederland € 4,50. Het boek kan ook in Den Haag afgehaald worden.

U kunt een e-mail naar de uitgever sturen waarin u om toezending van één of meerdere exemplaren verzoekt. Wilt u alstublieft tevens uw naam en adres vermelden als het boek opgestuurd moet worden?

De uitgever zal daarop zijn bankgegevens aan u doorgeven. Na ontvangst van betaling wordt het boek naar u opgestuurd of er wordt een afspraak gemaakt om het boek op te halen.

De Indische Onderzoeker: Jim van der Meer Mohr

0

Ieder kwartaal spreken wij met een ervaren onderzoeker op het gebied van Indische en/of Indonesische (familie-) geschiedenis. Dit keer maken wij kennis met onderzoeker en kunsthistoricus Jim van der Meer Mohr (1956) die regelmatig als expert optreedt in het programma Tussen Kunst en Kitsch.  Hij is auteur van diverse boeken op het gebied van (kunst) geschiedenis. Vorig jaar verscheen van hem  De schilders van West-Friesland, Portretten, stadsgezichten en stillevens die de culturele rijkdom van West-Friesland tonen. Daarnaast schreef hij een aantal genealogische artikelen over onder andere de Indische familie Van der Meer Mohr, onder meer voor de Indische Navorscher.

Jim, hoe is je interesse in je familiegeschiedenis ontstaan?

Dat had alles te maken met een ongelukkige jeugd. Mijn ouders zijn al heel jong overleden. Ik was 7 toen mijn vader en 14 toen mijn moeder overleed en ik wist dus heel weinig uit de eerste hand. Ik ben daarom heel jong begonnen met stamboomonderzoek. In die tijd was dat brieven schrijven naar archieven of daar zelf naartoe gaan.

Ik kwam in contact met een volle nicht van mijn grootvader en zij had een familieboekje. Dat waren eigenlijk allemaal aantekeningen, keurig bijgehouden tot heel ver terug. Ze was een wandelend geheugen en wist heel veel van de familie en had een ruime hoeveelheid familieanekdotes.

De samenstelling van de naam Van der Meer Mohr heeft volgens een aantekening in dit Familieboekje plaatsgevonden op 21 januari 1807. Op die datum hebben de twee broers Pieter Johannis en Johannes Carolus Mohr besloten, wellicht als hommage, de naam van hun moeder vóór die van hun vader te voegen.

Haar vader heeft mijn grootvader en zijn twee broertjes in huis genomen toen mijn overgrootmoeder in 1900 heel jong overleed, en mijn overgrootvader op de plantage zat op Java, Pangka, en in zijn eentje de kinderen niet kon runnen. Hij heeft ze toen naar Goes gebracht. Moet je voorstellen woon je in Pangka als jongetje van tien in tropische omgeving en dan word je in Goes neergezet.

En sinds die tijd is die familie weer in Nederland?

Nee, mijn grootvader is direct na zijn middelbare school naar Leiden gegaan om Indologie te gaan doen en is daarna terug gegaan als ambtenaar binnenlands bestuur.  Zijn jongere broer ook, zelfde verhaal en zijn jongste broer is biologie gaan studeren en is na een paar jaar ook teruggaan naar Indië. Hij is later directeur geworden van het proefstation in Medan en heeft het zelfs tot hoogleraar geschop aan de Universiteit van Medan. Dus alle drie de jongens zijn min of meer direct na hun studie terug gegaan naar hun geboorteland.

Ze hadden dus voldoende van de Indische cultuur meegekregen en konden eigenlijk niet meer goed aarden in Nederland?

Ik denk het. Hun jong overleden moeder was Indisch, een dochter van een Hollandse jongen en een Inlandse vrouw. En mijn grootvader kreeg een Chinese vrouw, The Lim Nio, daar heeft hij twee kinderen mee gekregen, mijn vader en mijn oom. Beiden veel te jong overleden. Mijn vader is in Nederland naar de sportacademie gegaan en na de oorlog weer teruggegaan naar Indonesië. Hij is in 1953 weer naar Nederland gekomen. Mijn oom heeft gekozen om in Indonesië te blijven en is daar gebleven. Hij heeft daar een hele tak geproduceerd van negen kinderen. Dus negen volle neven en nichten van mij, en die hebben ook weer kinderen. Ze heten allemaal Van der Meer Mohr. De eerste generatie heeft allemaal prachtige Hollandse voornamen, Beatrix, Frederik-Jan, Anton.

Die hele zoektocht die is ontsproten aan een ongelukkige jeugd, heeft dat je geholpen?

Zeker. Het onderzoek ging in fases. Het raakte op de achtergrond toen ik ging studeren. Maar op een gegeven moment kreeg ik een burnout en toen kwam die zoektocht weer helemaal terug. Ik ben toen ook letterlijk naar mijn Nederlandse roots gaan zoeken. Ik ben naar Goes gereden en ben langs de huizen gegaan waar mijn voorouders gewoond hebben. Ik heb ook een voorouderlijk graf gevonden en dat heeft me enorm geholpen.

Ook heb ik later tijdens mijn eerste reis naar Indonesië in Banndung het appartement gezien waar mijn moeder als vrijgezel heeft gewoond. De woning waar mijn ouders samen hebben gewoond is plat gegaan, maar ik heb wel gestaan op die plek. Ik heb ook het ouderlijk huis van mijn moeder in Bandung bezocht.. Ik heb zo veel mogelijk aan roots bezocht, alles wat ik wist en kon terugvinden. Die zoektocht is voorbij.

Was er een ontdekking waar je van je stoel viel van verbazing?

Eigenlijk het boek van Reggie Baay waardoor ik mij realiseerde dat mijn grootmoeder een njai was. Het kwartje was nooit gevallen, bijvoorbeeld door de geboortedata van mijn vader en zijn broer en de veel latere trouwdatum van mijn grootouders.

Dat kwartje viel pas toen ik het boek De Njai las. Mijn grootmoeder was gewoon een njai. ik wist wel dat zij zijn huishoudster was, althans, dat had ik van horen zeggen in de familie, maar ik had nooit beseft wat dat inhield.

Heb je enig idee hoe ze elkaar ontmoet hebben, je opa en je oma?

Het verhaal gaat, ik heb dat niet kunnen staven, dat mijn grootvader haar zag lopen vanuit een bedjak, en zei “die wil ik als huishoudster.” Dat heb ik ooit gehoord van een neef van mijn vader.

En je grootmoeder?

Ik heb haar wel ontmoet, zij sprak ook Nederlands. Daar gaat een mythe dat zij het zichzelf geleerd heeft omdat mijn grootvader dat niet wilde. Omdat ze puur moest blijven. Ze ging over het in het Maleis als we dingen niet mochten horen.

Het tweede ding wat mij van de stoel liet vallen was een verhaal over een van de broers van mijn grootvader van wie altijd werd gezegd dat hij mogelijk homo was. Toen hij overleed was mijn moeder samen met een neef van mijn vader belast met het opruimen van zijn kamer want hij was vrijgezel. Toen kwamen er allemaal tekeningen tevoorschijn – hij tekende heel goed  – van Indonesische jongens. Mijn oom dacht aan buitenechtelijke kinderen.

Totdat ik een boek kreeg van Suzanne Haag: Ontmoetingen op de Sibajak. Een boek vol familieverhalen uit brieven van haar ouders over hun ontmoetingen op de berg Sibajak in Sumatra. Haar ouders bleken erg bevriend te zijn met mijn oudoom en uit de brieven bleek dat hij slachtoffer is geweest van de homovervolgingen in 1936/37 in Nederlands Indië. Ze hebben toen heel veel homo’s opgepakt, van alle rangen en standen, ook hoge ambtenaren. Sommige werden direct het cachot ingegooid zo ook mijn oudoom. In een van de brieven staat “God zij dank Jan is weer vrij”.

Doe je nu nog iets actiefs met het onderzoek?

Zo af en toe als het zich aandient, ik ben ook heel bewust bezig met het opschonen van dingen, ik wil niet mijn kinderen of iemand anders ermee opzadelen. Ik wil eigenlijk nog wel verhalen schrijven over verschillende familieleden, bijvoorbeeld die oudoom die is opgepakt voor homoseksualiteit. Daar werd door mijn ouders niet over gesproken. Ik kom wat dat betreft wel echt uit een Indische familie.

Veel dank voor dit interview!

Website Jim van der Meer Mohr

Restricted content

0

Deze pagina is alleen zichtbaar voor IGV leden. Bent u lid? Inloggen kan hier. U kunt hier direct lid worden, al voor €24 per jaar. Als u lid wordt in de laatste vier maanden van het jaar loopt uw lidmaatschap tot het einde van het volgende jaar. Eerst meer weten? Lees alles over de IGV hier, en neem een kijkje in de publieke versies van onze nieuwsbrief, IGV Nieuws.

Als lid bent krijgt u 50% korting in onze webshop, met uitzondering van Kind in Indië, dus ook op onze USB stick met tienduizenden pagina's doorzoekbaar materiaal - wat simpelweg niet op onze website past. 

Indonesia Riep!

0
Kadazan-Dusun, Malaysia, met 17,33% R9c1a. Foto: CEphoto, Uwe Aranas.

Om de maand schrijft de Ting Ting Detektif een column in Indisch tijdschrift de Moesson. Af en toe verschijnt deze ook op de IGV website – na een tijdje. IGV leden kunnen met korting een abonnement nemen op de Moesson. Maar ook zonder korting meer dan de moeite waard.

Ergens diep in coronatijd, 19 november 2020, kreeg Detektif een mailtje van de NTR. ‘Bij de publieke omroep zijn we momenteel bezig met een grote 9-delige serie over Indonesië. Ik zou u graag willen benaderen i.v.m. een verzoek namens Hans Goedkoop, de presentator van deze serie. Zou u contact met mij willen opnemen?’

Hans Goedkoop was jarenlang presentator van het televisieprogramma Andere Tijden. Zijn grootvader, Rein van Langen, was commandant van de Nederlandse strijdkrachten tijdens de ‘politionele acties’, de koloniale oorlog die steeds gruwelijker werd naarmate de jaren vorderden, met 1949 als tragisch dieptepunt, toen hij leiding gaf aan de Tijgerbrigade die massamoorden pleegde in kampongs in Midden-Java die als vijandelijk werden gezien.

De vraag voor Detektif was minder zwaar. De familie van zijn opa had een lange geschiedenis in Nederlands-Indië en er stroomt ook Aziatisch bloed. Maar waar komt dat bloed vandaan en hoeveel procent Indonesisch is Hans, gemeten aan zijn DNA?

Voor iedereen die de eerste aflevering van Indonesia Roept! heeft gezien is dit geen geheim meer: 4%. De teleurstelling was duidelijk op het gezicht te lezen. Alleen maar 4%? Waar kwam dat dan vandaan? Detektif vindt in de stamboom maar één Javaanse vrouw, Karima, vijf generaties weg, via Hans zijn Indische grootmoeder. Maar er is mogelijk nog een andere bron, Johanna Christina Kesler, geboren 1801, de overgrootmoeder van opa Rein van Langen.

Deze Johanna Christina Kesler trouwde met een Armeense Immigrant, Paulus Andreas (1804-1861). ‘Die Armeense immigranten kregen in die tijd nooit een puur Europese vrouw,’ vertelt Armenië-expert Hans Boers, wat zou kunnen kloppen met een foto van Johanna Christina Kesler, die een tikje Indisch lijkt. Is daar bewijs van te vinden?

Johanna Christina Kesler (foto: Hans Boers) en Miluska Dorgelo (foto: Miluska Dorgelo)

Dat kan via het mitochondrieel DNA (mtDNA). Dat is een cirkelvormig stukje DNA dat de vrouwelijke lijn volgt, en waarmee je honderden tot duizenden jaren terug kan kijken in de tijd. Het wordt alleen doorgegeven van moeder op kind, vandaar die vrouwelijke lijn. We moeten dus op zoek naar dochters vanaf Johanna Christina Kesler. Via Anna Paulina Andreas (1830), Anne Elize van Langen (1854), Frederike Theodora Schlette (1881), Frederique van Suchteren (1902) en Hedwich Schouten (1936) komt Detektif uit op Miluska Dorgelo. Geboren in 1961 en werkzaam bij de Koninklijke Bibliotheek. Toevallig, want Detektif komt daar vaak.

Detektif zoekt haar op en ze is meteen enthousiast. Inderdaad heeft de familie van haar grootmoeder een band met Nederlands-Indië. Ze heeft een oude brief van haar grootmoeder, Frederique van Suchteren, gericht aan een van haar dochters, een tante van Miluska:

‘Nu iets over de afstamming van mijn moeder. Haar vader huwde Anna Elise (Lies) van Langen, vandaar dat jij Elise heet. Ze was een lieve vrouw. Mijn grootvader, Fredrik Theodoor Schlette, was afkomstig uit Leiden, ging in de handel in Indië, waar hij Lies van Langen ontmoette in Semarang en trouwde. Wegens gezondheidsredenen gingen ze naar Holland en in Den Haag werd Frederike Theodora Schlette geboren, jouw grootmoeder.’

Het mitochondriële DNA was in Nederland aangekomen, waar het ongemerkt werd doorgegeven, onder andere aan Miluska. Ze doet een speciale mtDNA test en de uitslag komt een paar weken later: R9c1a. Dat is een abstracte naam voor een type mtDNA. In de collectie van tienduizenden verschillende types is het duidelijk: deze komt uit Zuid-Oost Azië.

Timorese kinderen: 4,3% van hen heeft dezelfde voormoeder als Hans Goedkoop en Miluska Dorgelo – die zo’n 5000 jaar geleden leefde. Bron.

Genetische studies laten zien dat de voorloper van dit type 60 tot 30 duizend jaar geleden vanuit het Chinese vasteland naar de Indonesische archipel kwam. Later verspreidde R9c1a  zich over de vele eilanden van Zuidoost Azië, ook in Indonesië. Op Timor heeft 4,3% van de eilandbewoners dit type mtDNA. Dat zijn honderdduizenden Timorezen, dan is 4% plotseling best veel. Zij hebben allemaal dezelfde voormoeder als Hans Goedkoop en Miluska Dorgelo – die zo’n 5000 jaar geleden leefde.

Door het opsporen van het mtDNA langs de vrouwelijke lijn is er een tipje van de sluier van de naamloze Aziatische voormoeder van Hans Goedkoop opgelicht. Wilt u ook op zoek naar de verre geschiedenis van uw Aziatische voormoeders? Volg de dochters van haar naar nu en doe een mtDNA test. De uitslag zal u verbazen.

CBG + IGV VriendenVrijdag

0
Peutjut poort

Vrijdag 17 november is de derde vrijdag van de maand en dus CBG + IGV VriendenVrijdag. Deze vrijdag staat in het teken van de Erebegraafplaats Peutjut te Banda Aceh. Shirley van Maanen van de Stichting Peutjut-Fonds is aanwezig voor vragen over Peutjut en de stichting. De hele dag zijn Ilona d’Abo en Walter Roelofsen van de IGV aanwezig voor je te helpen bij je onderzoek. Daarnaast is het gewoon leuk om gelijkgestemden te ontmoeten.

Meld je hier aan: https://cbg.nl/actueel/vriendenvrijdag/

Om aan te melden moet je CBG Vriend zijn of IGV lid (of beide!) – als introducé(e) mag je ook 1x meekomen.

10:00 tot 16:00 zijn de deuren open
10:30 tot 11:00 Peutjut een korte introductie door Walter Roelofsen
12:00 tot 13:00 Lunch break
14:30 tot 15:00 Peutjut een korte introductie door Walter Roelofsen (bij voldoende belangstelling)

Het adres is: Prins Willem-Alexanderhof 22 2595 BE Den Haag
Vlakbij het Centraal Station, bij het Nationaal Archief naar binnen, en dan helemaal rechts, naar de open deur.

Workshop Indische, Indonesische en Molukse roots in Rotterdam

0

Op zoek naar je Indische en/of (Chinees-)Indonesische en/of Molukkse roots? Op woensdag 1 november geeft Maarten Fornerod van de IGV een eenmalige workshop Indische en Indonesische familiegeschiedenis in de Centrale Bibliotheek in Rotterdam.

Informatie en aanmelden hier.

De workshop begint om 19:00h, inloop vanaf 18:30 en vol=vol.

In deze serie volgen later dit jaar:

29 november: Ontdek jouw Surinaamse familiegeschiedenis
13 december: Ontdek jouw Caribische familiegeschiedenis

Recent Nieuws