Indische bronnen uit oude tijdschriften deel 12

Beschrijving

Indische bronnen uit oude tijdschriften. Deel 12

Publicaties van mr. F.H. de Vos II e.a.

Zoals velen wel bekend zal zijn is de toegankelijkheid tot bronnen zoals de burgerlijke stand en de kerkboeken (DTB-registers) van Nederlands-Indië zeer beperkt. Hetzelfde geldt voor andere bronnen zoals bijvoorbeeld de weeskamer- of de notariële archieven. Na de onafhankelijkheid van Indonesië zijn deze aldaar gebleven, deels in het Arsip National Republik Indonesia (ANRI) of verspreid in andere archieven over het enorme land. Dit maakt het voor iemand die onderzoek doet naar diens Indische familiegeschiedenis niet eenvoudig.

Aan het begin van 20e eeuw tot aan de oorlog hebben een aantal genealogen ter plekke onderzoek gedaan in de eerder genoemde archieven. Aangezien ze zich in Nederlands-Indië bevonden konden ze zich makkelijk naar bijvoorbeeld het Landsarchief (voorloper van het ANRI) begeven op zoek naar informatie voor hun onderzoek. Ook al waren de archieven in het algemeen in hun tijd niet in al te beste staat maar dat is een ander verhaal.

Zo hebben met name de volgende drie heren mr. Paul Constant Bloys van Treslong Prins (1873-1940), Willem Wijnaendts van Resandt sr. (1873-1954) en luitenant-kolonel Philip Frederik Lambertus Christiaan Lach de Bère (1859-1936) behoorlijk wat aantekeningen, genealogieën, grafschriften, transcripties, etc. gemaakt. In minder mate hebben ook anderen deze werkzaamheden uitgevoerd.

Het resultaat van hun werk is in diverse genealogische tijdschriften in de eerste helft van de 20e eeuw gepubliceerd. Denk hierbij aan “De Wapenheraut”, “De Nederlandsche Leeuw”, “De Navorscher”, “De Indische Navorscher”, “Maandelykse Nederlandsche Mercurius”, “Algemeen Nederlandsch Familieblad”, etc. Zelfs in de Indische kranten is genealogisch materiaal gepubliceerd.

Deze tijdschriften zijn te vinden in Nederlandse archieven en bibliotheken echter hiervoor moet men naar de locatie reizen waar deze aanwezig zijn. Aangezien de tijdschriften kwetsbaar zijn is het ook de vraag of deze ingezien mogen worden. Ze zijn ooit gedigitaliseerd en verspreid geweest maar ook deze mogelijkheid levert beperkingen op aangezien deze niet meer uitgegeven worden. Daarnaast was de doorzoekbaarheid niet optimaal en de scans van de pagina’s waren vertekend ten opzichte van het origineel. Mocht iemand beschikken over deze tijdschriften dan volgt de uitdaging om tussen de grote hoeveelheid irrelevante pagina’s op zoek te gaan naar het materiaal dat betrekking heeft op Nederlands-Indië of het VOC octrooigebied.

In tegenstelling tot de vanuit Nederland lastig toegankelijk archieven in Indonesië kunnen we wel iets doen aan het materiaal uit deze archieven dat reeds (soms meer dan honderd jaar geleden) gepubliceerd is in oude genealogische tijdschriften. Materiaal waarvan het de vraag is of de originele bron nog aanwezig is in Indonesië. Om deze reden gaan we de publicaties uit de oude genealogische tijdschriften verzamelen en opnieuw uitbrengen.

Om het werk van de oorspronkelijke auteurs zoveel mogelijk in ere te houden zal er zo weinig mogelijk in hun schrijven aangepast worden qua opzet en inhoudelijk. Indien dit wel gebeurt zal het een noodzakelijke opoffering zijn vanwege de moderne wijze van werken. Er kunnen dus grammaticale en spellingsfouten voorkomen evenals een schrijfwijze die ons vreemd voorkomt.